Temat poru­sza­ny dziś w tym miej­scu z pew­no­ścią zain­te­re­su­je nie tyl­ko wytraw­nych kone­se­rów sztu­ki, ale rów­nież wszyst­kich tych, któ­rzy sta­ra­ją się ota­czać pięk­ny­mi przed­mio­ta­mi, w tym obra­za­mi. Sztu­ka to z całą pew­no­ścią coś, co war­to eks­po­no­wać i sta­wiać we wła­snym domu na pie­de­sta­le (oczy­wi­ście w sen­sie meta­fo­rycz­nym). Wska­za­ne jest doło­że­nie wszel­kich sta­rań, aby pięk­no, znaj­du­ją­ce się mię­dzy inny­mi w malo­wi­dłach powsta­łych na płót­nie, było w spo­sób dosta­tecz­ny pod­kre­ślo­ne nawet wów­czas, gdy roz­mia­ry dzieł są skrom­ne, a może wła­śnie w spo­sób szcze­gól­ny wte­dy. Nale­ży koniecz­nie wydo­by­wać je z mro­ku rzu­ca­jąc na nie dosta­tecz­nie sil­ne, ale z dru­giej stro­ny nie­szko­dli­we dla wła­ści­wo­ści malo­wi­dła świa­tło.

Trud­no o uzy­ska­nie odpo­wied­nie­go oświe­tle­nia dzien­ne­go w domu. Dzie­je się tak z róż­nych przy­czyn. Po pierw­sze nie każ­de pomiesz­cze­nie usy­tu­owa­ne jest po stro­nie, któ­ra przez więk­szość dnia posia­da „dostęp” do świa­tła sło­necz­ne­go. Po dru­gie w naszej sze­ro­ko­ści geo­gra­ficz­nej bywa­ją okre­sy w cią­gu roku, kie­dy dzień trwa tak krót­ko, a nie­bo jest tak pochmur­ne, że przy życiu utrzy­mu­je nas tyl­ko i wyłącz­nie sztucz­ne świa­tło. Jeśli jest ono mar­nej jako­ści, tak samo wyglą­da owo życie. W podob­nej sytu­acji o wła­ści­wej eks­po­zy­cji obra­zów trud­no nawet marzyć, ponie­waż bywa­ją zda­rze­nia, w przy­pad­ku któ­rych wyobraź­nia oka­zu­je się o wie­le słab­szym „narzę­dziem” niż nam się do tej pory wyda­wa­ło… Trze­ba więc dziar­sko wziąć spra­wy w swo­je ręce i ze świa­ta marzeń oraz fan­ta­zji przejść do rze­czy­wi­sto­ści. Wro­dzo­ny lub naby­ty prag­ma­tyzm naka­zy­wał­by w podob­nej sytu­acji bar­dziej wni­kli­wie przyj­rzeć się zagad­nie­niu oświe­tle­nia domo­wej (lub nie­ko­niecz­nie) gale­rii.

W zależ­no­ści od wiel­ko­ści obra­zu, a tak­że jego cha­rak­te­ru i okre­su, w jakim powstał lub któ­re­go doty­czy tema­ty­ka, moż­na przy odro­bi­nie szczę­ścia stwo­rzyć świetl­ną opra­wę, dzię­ki któ­rej podzi­wia­nie malo­wi­dła będzie sta­no­wi­ło czy­stą przy­jem­ność, nie­zmą­co­ną przez ogra­ni­czo­ną dostęp­ność wła­ści­we­go świa­tła. W przy­pad­ku tego rodza­ju oświe­tle­nia nale­ży przede wszyst­kim okre­ślić czy wystrój pomiesz­cze­nia peł­nią­ce­go rolę gale­rii jest raczej nowo­cze­sny czy może tra­dy­cyj­ny. Dobrze oczy­wi­ście, by był on dosto­so­wa­ny do okre­su w jakim powstał lub któ­re­go doty­czy tema­ty­ka obra­zu, ale to zde­cy­do­wa­nie zbyt roz­le­gły temat, aby poru­szać go w tym miej­scu. W przy­pad­ku sztu­ki współ­cze­snej dosko­na­le spraw­dza­ją się ultra­no­wo­cze­sne kin­kie­ty lub gale­ryj­ki.

Ich styl naj­czę­ściej dosko­na­le kore­spon­du­je z tre­ścią, a tak­że opra­wą dzieł zdo­bią­cych ścia­nę. Star­sze dzie­ła doma­ga­ją się inne­go rodza­ju oświe­tle­nia, przy czym nie cho­dzi tutaj tyl­ko o rodzaj żaró­wek. Liczy się bowiem rów­nież ich opra­wa – kształt, two­rzy­wo, ewen­tu­al­ne dese­nie. W przy­pad­ku star­szych dzieł zde­cy­do­wa­nie lepiej pre­zen­tu­je się oświe­tle­nie nawią­zu­ją­ce sty­lem do minio­nych okre­sów, luź­niej zwią­za­ne z naj­no­wo­cze­śniej­szy­mi tren­da­mi.

Świa­tło, dzię­ki któ­re­mu obraz wydo­by­wa się z mro­ku, ma czę­sto nie­wie­le mniej­sze zna­cze­nie niż talent auto­ra czy tech­ni­ka, jaką wyko­rzy­sty­wał przy swo­jej pra­cy twór­czej. Powyż­sze stwier­dze­nie nie jest prze­sa­dzo­ne. Brak odpo­wied­niej eks­po­zy­cji dzie­ła może w olbrzy­mim stop­niu wpły­nąć na spo­sób, w jaki będzie ono odbie­ra­ne, przez co per­cep­cja w istot­ny spo­sób odda­li się od zamy­słu auto­ra, a tym samym od wyma­gań dane­go sty­lu czy nur­tu. Oraz doma­ga się odpo­wied­niej opra­wy i nie cho­dzi w tym przy­pad­ku jedy­nie o ramę, w jakiej się go umiesz­cza. Nie mniej waż­ny jest cały sze­reg innych czyn­ni­ków, któ­re skła­da­ją się na wysta­wę dosko­na­łą. O jej stwo­rze­niu marzy prze­cież chy­ba każ­dy autor lub kolek­cjo­ner dzieł sztu­ki. Two­rząc wła­sną gale­rię obra­zów nale­ży więc pamię­tać o naj­mniej­szych ele­men­tach, jakie skła­da­ją się na ten pro­ces, a w spo­sób szcze­gól­ny o świe­tle.